πολυαδενωμάτωση

η, Ν

ιατρ. ανάπτυξη πολλαπλών αδενωμάτων σε όργανα πλούσια σε αδενικό ιστό όπως είναι λ.χ. ο στόμαχος ή το παχύ έντερο.